Zondag 10 november 2024. PR wandeling rond en door Alcoutim 7 km.
Vannacht helder en fris 12°. De zon begroet ons helder. We lopen naar het kasteel.
Gelukkig is het om half 10 al open. Ons ticket van het riviermuseum is ook een week lang geldig voor de 2 kleine musea in het kasteel. We beginnen in het archeologisch museum.
Lopen dan een rondje over de muren. Uitzicht rondom.
We eindigen in het oude spelletjes museum. Heel apart! In leisteen werd een bordspel gegrift. Steentjes als pionnetjes.
Simpel, maar heel effectief. Zo deden wij het vroeger ook: met een stokje in het zand tekenen, keitjes erbij. Klaar was je spel!
Beneden steken we de brug over en volgen de roodgele markeringen van de PR 3.
Bij de voormalige camperplaats blijft Leen achter. Nog steeds een pijnlijke kuit. Hij gaat op t gemakje een terrasje aan het water zoeken.
Ik loop verder. Wat is dat nou voor grote hond? O jee, een schaap! Ver beneden in de wei blaat een lammetje wanhopig om moeders. Ze luistert en dendert een trappetje af. Even later hoor ik geschreeuw. Ze moet dwars door een woonwijkje.
Ik loop verder en heb een déjà vue. Hier liep ik eerder, als startetappe van de Algarviana.
Nu volg ik de bordjes omhoog naar de Castelo Velho.
Achter gaas, maar met hek. Binnen nog een lastig klauterpartijtje om boven bij de ruïnes te geraken. Een Spaans gezin met 2 puberzoons is daar ook. Alleen de jongens volgen mij.
Heel voorzichtig naar beneden. Dit soort fratsen moet ik eigenlijk niet meer uithalen, toch maar weer gefikst. Via een andere, steilere route omlaag.
Op de asfaltweg wijk ik af van de PR en volg de roodwitte GR 15 bordjes. Dat brengt me, alweer met een steil, los grindpaadje omlaag in een woonwijkje met allerlei contrabande (smokkelaars) spreuken op azulejos afgebeeld.
Aan het eind ga ik in de fout en mis de afslag om de Praia Fluvial (rivier strand) heen. Jammer, een mooi landelijk stukje, zie ik vanaf de hoger gelegen straat, waar ik weer op de route aansluit.
Tegen een stadsmuur alweer meerdere azulejos tableaus, deze met traditionele taferelen. Geweldig!
De markeringen brengen me over trappen en door nauwe steegjes. Ik denk dat ik fout zit, tot ineens de Ermida Nossa Senhora de Conceição opduikt. Een gezinswas verbergt de mooie waaiervormige trap én een gespannen zeil. Gesloten vanwege werkzaamheden.
Nu beland ik echt op een dwaaltocht. Het levert me wel nog mooi zicht op kasteel en Ermida.
Eindelijk beneden, wacht Leen me op. Hij gaat meteen een frisdrankje voor me halen, terwijl ik samen met een douaneman, die uitkijkt naar smokkelaars wacht op het terras met rivierzicht. Mmm, dat smaakt!
Área de Serviço de Autocaravanas € 0, Alcoutim, Noord-Oost Algarve.
Maandag 11 november 2024. Uitstapje naar Spanje.
Tegen 9 uur staan we te wachten bij de kleine bootjes, die als ferry dienstdoen. Ik heb nog tijd om het beeld van de smokkelaar én van de Lonta, otter, nog eens goed te bekijken.
De veerman is een man van de klok en weinig spraakzaam. Hij zet ons accuraat over.
Een paar minuten later lopen we Sanlúcar de Guadiana al binnen .
Meteen omhoog door de nauwe straatjes. Net als Alcoutim ook een wit dorpje, maar wel duidelijk Spaans, cq Andalusisch.
De deur van de Igreja de las Flores staat uitnodigend open.
Het uitzicht rondom ook hier weer geweldig.
Aan de andere kant omlaag. Beneden komen we uit bij de schapen, waarvan we op de CP de belletjes horen tinkelen.
De PR wandeling van gister geeft een variant naar het kasteel hier. Voor mij waren de 2 kastelen gister wel voldoende. Ik ga liever omhoog naar de 2 molinos op de heuvel, waar we ook al steeds tegenaan kijken.
Leen blijft beneden achter. Heel handig is er net een leuk terras.
Het is niet ver, maar wel een mooie wandeling.
Weldra ben ik boven. Ook hier is het uitzicht eigenlijk het belangrijkste. Helaas kan ik niet rond lopen. Zelfde weg terug, wel een andere view.
Op het terras haalt Leen voor mij snel een theetje met een magdalenaatje (cake).
Door een ander straatje terug. Het is maar een klein dorp.
Na anderhalf uur staan we weer op het bootje te wachten. Nu samen met een Spaans echtpaar. We duiken het plaatselijke supertje binnen.
Leen loopt rechtstreeks naar de CP. Ik wil graag het rondje langs de Praia Fluvial, dat ik gister gemist heb nog afmaken. Een stukje landelijk groen.
Daarna omhoog en onderlangs het kasteel tot het straatje langs het kerkhof. Toch 7 km alles bij elkaar.
Na de frisse ochtendnevel is het alweer een zomerse dag geworden. Nog even genieten hier. Morgen hoppen we verder, een eindje noord.
ASA Alcoutim, Algarve.
Dinsdag 12 november 2024. Van Alcoutim naar Serpa 110 km.
We waren al een paar keer eerder kort in Alcoutim. Op de voormalige CP noord boven het stadje. Nu hebben we veel meer ondernomen en ons verblijf goed benut. De gemeente Alcoutim heeft bij ons succes gehad met de goede CP. We hebben geld uitgegeven aan eten, drinken, musea etc. Ons verdiept in de historie en natuur. Kortom volop genoten van alle moois.
De route vandaag verloopt bepaald niet gladjes. Tom geeft weer eens een heel aparte aanwijzing, die we negeren. Dom, dom! Vergeten, dat bij vertrek in Vila Real een wegafsluiting op de EN122 was aangekondigd! Het kost ons een heen en weertje van 20 km en dan volgt de omleiding via Pereiro nog! Nou ja, zo kom je nog eens ergens!
Veel gekronkel en gerammel brengt ons toch in Mertola.
Eromheen en thoffie met view op het mooie stadje.
Ondanks eerdere plannen niet naar de CP beneden. Volgens de meteo komt morgen een weeromslag. Dat verandert ook ons gevoel over de terugreis.
Voorlopig rammelen we verder, ook voorbij de nieuwe CP van Mina de São Domingos, hoe leuk we het hier ook altijd vinden.
Na dik 2,5 uur bereiken we dan toch Serpa.
Nauw tussen op wachtverbod geparkeerde auto’s naar de kleine, wat ouderwetse (in positieve zin) stadscamping.
Voor de verandering hebben we allebei eens géén déjà vue. We herkennen niks! De rugzakjes om en op naar de Lidl dichtbij.
Na de lunch op verkenning in het stadje. Waren we hier nu wel al eens of reden we er eerder altijd langs? We weten het echt niet meer. Soms denken we van wel, dan weer niet. In ieder geval is Serpa, witte stad van Arabische oorsprong, meer dan de moeite waard. De camping uit zien we links al meteen het aquaduct en kasteeltorens. Geweldig!
Binnen de poort door de nauwe kasseienstraatjes.
Even de trappen op naar een hoge gesloten kerk.
Een plein met het gemeentehuis en even verder de Turismo.
Er tegenover het kleine Museu de Canto Alentejo. De hele maand november zijn er voor het stadhuis verschillende optredens tijdens de Festa de Canto Serpa/Lissabon. Dat is tijdens de weekends, maar in het museum horen en zien we ook allerlei voorbeelden van deze muziek. Inmiddels Unesco Werelderfgoed.
Verder onderlangs de muren bereiken we de hoge kerk weer. Zo groot is het allemaal niet.
Daarachter torent het kasteel met daarbinnen het archeologisch museum. Ook weer zo binnen te lopen en te bezoeken. Zoals altijd interessant.
Leen klimt de muur op en maakt een loopje bovenop.
Terug op het kerkplein nemen we een chabatanado op het terrasje voor het propvolle winkeltje met regionale producten.
Op het plattegrondje zie ik dat we het Etnografisch Museum met o.a. oude ambachten voorbijgelopen zijn. Jammer, we gaan niet meer terug naar de andere kant van de stad.
Als compensatie ontdekken we bijna terug bij de camping in de moderne markt een infocentrum over de (schapen- en geiten)kaasproductie. Ook interessant.
Inmiddels geloof ik toch, dat we hier eerder waren. Regelmatig herkenning. Deze winter de oude reizen er nog maar eens op na slaan.
Inmiddels hebben we definitief besloten morgen Spanje binnen te rijden en meer vaart te maken richting huis.
Parque Municipal de Campismo €
12,50, Serpa (Beja), Alentejo.
Woensdag 13 november 2024. Van Serpa (Portugal) naar Cáceres (Spanje) 265 km.
Tegen de verwachting in begint ook vandaag de dag zonnig 10 °. Tom leidt ons richting Spanje, maar 5 km voor de grens rijden we Noord tot Mourão.
Heel veel olijven, later druiven en vee, varkentjes koeien en schapen. We genieten nog even van het Portugese Alentejo landschap, maar komen geen winkels meer tegen.
Bij Mourão de grens over en weldra weer noord, nu aan de andere kant van de grens. Ook hier de nodige forten en kastelen tgv van de eeuwenlange grensbewaking. Ook dunbevolkt en verkeersarm. Uitgestrekte landerijen met steeneiken waaronder koeien en varkens scharrelen.
Bij Badajoz over de Guadiana. We missen de goedkope pomp. Net als de rivier, buigen ook wij weg van de grens. Een schuine doorsteek tot de bestemming vandaag.
Het waait stevig inmiddels, meer wolken bedekken de blauwe lucht. Langzamerhand steeds hoger. De temperatuur zakt.
We hebben diesel nodig. Het rode lampje brandt al een poos. Daarom niet buitenom over de snelweg, maar recht Cáceres in. Links vd weg een pomp. Draaien en pff, bij de Dia tanken a € 1.32. Een goede prijs. Het voornaamste is, dat we weer vooruit kunnen. Ook nog brood gescoord in de super. De lunch is weer geregeld.
Via de Ronda Sur en Norte arriveren we dan om 2 uur Spaanse tijd op de CP. Wat een verlopen boel is dat geworden, zeg! Toch blijven we. Genoeg voor vandaag! De temperatuur is gevoelig gedaald. 12° voelt met de koude wind ijzig aan. Letterlijk een dikke jas nodig!
Het spettert inmiddels! Cape in de rugzak en Vamos!
Niet ver tot de grote Plaza. We zijn er vaker geweest, maar het blijft imposant. Gebouwd om indruk te maken!
Dat geldt zeker voor het Centro Historico daarboven. Leen gaat aan de Americano. Ik beklim de trappen.
Het kasteel, de kerken en kloosters. Wauw! In de straten is men druk bezig een middeleeuwse markt op te bouwen. Heel veel eetkraampjes. Vanavond ziet het er hier vast sprookjesachtig uit. Het gaat echt doorregenen en koud dat het voelt!
Ik dwaal lekker door de straatjes en keer via een ruime omweg terug. Leen heeft de koffie al op en staat buiten koukleumend op me te wachten.
Samen lopen we snel terug naar de camper. Kacheltje aan en pannenkoeken bakken. Ook lekker!
Área de Autovaravanas Valhondo € 0, Cáceres, Estremadura.
Donderdag 14 november 2024. Van Cáceres naar Palencia, 371 km.
Prima geslapen, ondanks meerdere vuilnisauto’s met luidruchtige vuilnismannen bij het verzamelpunt naast ons.
Droog 10°. We rijden om half 9. Het wordt een dagje snelweg sjezen. Bestemming richting Burgos.
Plasencia voorbij. Sneeuw op de bergtoppen.
De mooie stad Salamanca gunt ons vanaf de rondweg maar een korte blik op de kerktorens.
Hoogvlakte. Het landschap weidser. Buiten is het fris, de zon schijnt. Prima weer om te rijden.
Voor Valadolid is Simancas met kasteel en kerken niet te missen. We stopten er al eens.
We besluiten nog verder te rijden. Valladolid voorbij. Ik zou wel weer eens Burgos willen bezoeken, maar dat is op dit moment voor Leen met het kuitprobleem, wat te ver lopen tot het centrum.
Het wordt dus Palencia. Ook al eens geweest, maar dat geeft niet. Half 2 staan we op één van de ruime camperplaatsen rond een gewone mixP gegroepeerd.
Ff bijkomen en dan op naar de stad. Door het park en dan recht op een grote kerk af. Gesloten helaas. Wat dat betreft valt er niks te bezoeken tussen twee en half 5.
Tussen nieuwbouw komen we regelmatig zeer bezienswaardige panden in verschillende bouwstijlen tegen, gelardeerd met het nodige groen.
Niet echt een geheel deze stad, maar wel zeer levendig.
Área de Autocaravanas Isla Dos
Aguas € 0, Palencia, Castilla y Leon.
Vrijdag 15 november 2024. Van Plasencia (Spanje) naar Anglet-Plage (Frankrijk) 350 km.
Tegen de binnenstad aan, maar toch super rustig vannacht. Het is bewolkt. Bij Burgos wordt het nevelig. We zien sowieso zowat niks van de stad.
Op weg naar Miranda de Ebro wordt het een stuk zelfs dichte mist. Bah! Niks aan! Tijdens de thoffie niet naar buiten. Combi motregen en mist.
Verder maar weer. Nog weer dichte motmist. Miranda de Ebro voorbij droog, lichte nevel.
Euskada. Baskenland. 2 talige opschriften. Victoria-Gasteiz, ook een aangename en interessante stad voor een tussenstop.
Wij verlaten wat verderop de snelweg naar Salvatierra/Agurain met een goede dorpsCP voor doorreis, maar nu alleen voor de goedkope pomp € 1.29, vlakbij.
Inmiddels schijnt de zon en is de temperatuur van 7 naar 13° gestegen. Donkere wolken blijven dreigen. We rijden de bergen in en dalen fiks. Meerdere tunnels. 40 km verder nog een stop. De laatste Spaanse boodschappen in een centro commercial bij het dorpje met de schone naam Idiazabal.
Op naar de kust en de Franse grens. Dat vergt veel gekronkel en rustig filerijden, maar dan toch ineens Frankrijk! Geen zee gezien nog!
Nu is het simpel rijden. Hendaye, Urugne (ooit op de camping bij de vrolijke Bask).
St-Jean-de-Luz door en verder. Rotonde na rotonde.
14 uur. We hebben strandparking Capbreton ingetoetst. Ik vind er één dichterbij. Nog 16 km. Kunnen we net wat eerder uitwaaien.
Tom stuurt ons eerst keurig langs Biarritz Centre, vervolgens door allerlei nauwe straatjes om vlak voor de bestemming op de gele strandroute komen. Alom camperbordjes, makkelijk te volgen. Een steile helling tot de slagboom. Geen bankkaart, maar creditcard. Vooral op de juiste knopjes drukken en we zijn binnen.
Alle plaatsen schuin, maar het lukt ons. 3 uur . We staan. Heerlijk weer. 18°.
Wandeling over de Sentier Littoral naar Plage Chambre d'Amour. 5 km.
Wat een onverwacht genot!
Aire de Camping-Car Plage des Corsaires € 9,22
(24 uur), Anglet, Pyrenees-Atlantique.
Zaterdag 16 november 2024. Van Anglet naar Vivonne 425 km.
Gisteravond kwamen nog heel veel campers aan. Vast niet alleen doortrekkers, maar ook voor het weekend. Heerlijk slapen in de duinpan, bij het geluid van de golven beneden op het strand.
Wat een verschrikking! Voortdurend bebouwde kom langs Anglet en Bayonne. Hobbels, rotondes, verkeerslichten en niet harder dan 30 km per uur. Bijna niet te doen. Op de heenreis ook al een boete voor ergens iets te hard, dus Leen doet zijn best!
Tot Bordeaux op de tolweg. Contactloos met creditcard. De eurootjes vliegen er af!
Door Les Landes. Bossen en uitgestrekte kale akkers. De beregeningssystemen als reuzeninsecten werkeloos.
Thoffie op een rustige aire. Idyllisch in de ochtendzon.
Einde péage. - € 20. We naderen Bordeaux. Op advies van de matrixborden en Tom volgen we de Rocade Oest. Lang geleden. Meestal rijden we oost, maar daar is nu een vertraging van 20 minuten, volgens Tom. Ook deze rondweg is druk. 4 banen rustig rijdend tot de brug over de Garonne.
Daar stokt het. File. Regelmatig stilstaan. Het verkeer van de Rocade Est moet er nog bij.
Een ambulance met loeiende sirene achterop. Tegemoet heel veel politie. Met motoren en auto’s. Geen idee wat er aan de hand is.
Na de brug over de Dordogne zijn de stremmingen voorbij.
Groen verder N10 richting Angoulême. Autoweg. Ook overdruk, maar fluïde. Tijd voor de lunch met het traditionele 1e croissantje! Jammer, maar helaas. Ook in de shop is er filevorming!
De zon schijnt. De temperatuur van 8° vanmorgen naar zelfs even 15°. De overmaat aan verkeer heeft zich opgelost. Zo gaat ie lekker.
West langs Angoulême. Op de heenreis reden we oost langs.
De N 10 vervolgend tot Poitiers rijden we dezelfde route als de heenreis. Er verschijnt een grijze laag aan de hemel. Nevel! Bah! Bijna op onze bestemming voor vandaag, geraken we net in de noordelijke koude weerzone.
Een winters Vivonne. Mensen dik ingepakt. We zijn hier vaker geweest. Een aangename stop.
De zaterdagmarkt is bijna opgeruimd. We zijn de 1e camper. De temperatuur is gedaald tot 6°, dat om 2 uur! Leen gaat dan ook meteen aan de slag om de winterbeveiliging vast te zetten. We willen geen wildplassen door ons Libby.
Een rondje om de kerk en we hebben het wel gezien.
Binnen de kachel aan, lekker warm douchen en straks een maaltje ophalen bij het kebabzaakje aan het eind van de markt.
Aire de Camping-Car €
0, Vivonne,
Vienne, Poitou-Charentes.