Zondag 27 oktober 2024. Lunch in Monte Gordo.
Een relaxte zondagmorgen. Van 14° warmt het snel op. Het scheelt natuurlijk ook, dat de wintertijd vannacht is ingegaan. Luisterend naar Radio 5 met suggesties voor de Evergreen 2000 zit ik lekker buiten, totdat het tijd is naar Altura te fietsen. Samen met Ria fietsen we over de N125 (niet prettig) naar Monte Gordo. Daar bij O Tapas de Arménio ontmoeten we Carlos, ook op de fiets vanuit Vila Real. In het overdekte terras genieten we van het volledig (toeristen)menu à € 15 p.p.
Meteen staan de lekkere broodjes met smeersels en olijfjes op tafel.
De drank wordt gebracht. Alvast smullend maken we onze keuze uit de voorgerechtjes. Carlos neemt Sopa Portugesa, wij 3en de schelpjes. Superlekker met rijkelijk knoflook en koriander.
Daarna gepaneerde tongfilet voor Carlos, febras (filetlapjes) voor ons, alles met salade, frietjes en rijst.
Toe ook weer kiezen. Fruit, ijs, amandeltaart en bolacha (arretjescake).
Bovenop dit alles nog koffie of thee met superlekker amandellikeurtje. Tis gezellig én lekker!
Buiten nemen we afscheid van elkaar. Ieder fietst rechtstreeks naar huis. Wij door het bos, oversteken bij de rotonde en na São Bartolomeu linksaf, met een extra ommetje voor Leen.
Hoe druk kun je het hebben op een lazy Sunday.
ASA Campo e Mar €
11, Altura, Algarve.
Maandag 28 oktober 2024. Fietsuitstap naar Cacela Velha en Fábrica 23 km.
In de ochtend werken we een 10 kg was weg. Vandaag staat er een stevige oostenwind. Ook goed om te drogen.
Na de middag fietsen we naar Altura en pikken Ria op.
Over de vlonders rammelen we tot Manta Rota.
Binnendoor naar Cacela Velha.
Voormalig fortdorpje, de meest oostelijke fortaleza van Portugal. Het is een favoriet van ons.
Binnen mooi met zijn kerkje en lage witte huisjes.
De overblijfselen van het fort kijken uit op de lagune.
Zo mooi het licht op de lagune.
Het is weer druk, niet zo heftig als vorige week zondag, maar toch, ook hier steeds meer toeristisch bezoek.
Het kerkje prachtig in zijn eenvoud is open.
Dan een rondje langs alle mooie plekjes.
We fietsen een eindje verder en slaan linksaf naar beneden. Fábrica, pittoresk vissersbaaitje.
Helaas het is er koud door schaduw en wind.
Scenic naar Vila Nova de Cacela. Daar kunnen we op het ons bekende terras lekker beschut van de laatste zonnestralen genieten.
Tijd om ons windjackje aan te doen voor de laatste kms naar onze respectievelijke huisjes.
Genieten, nu het nog droog is, want er komt regen aan.
ASA Campo e Mar, Altura.
Dinsdag 29 oktober 2024. Van Altura naar Manta Rota 10 km.
Zachtjes tikt de regen op het camperdak. Ik
ben wakker en overdenk ons verblijf hier. We staan hier nu bijna
2 weken met veel plezier, maar het gaat kriebelen. Gister
fietsend over de vlonders kwam het verlangen. Deze reis nog
helemaal niet aan zee gestaan, laat staan een strandwandeling
gemaakt. Tis wel even schakelen voor Leen, maar hij gaat mee.
Probleempje: Betalen met cards kan niet hier en
we
hebben niet genoeg cash om af te rekenen. Terwijl ik aan de
opruim en schoonmaak ga, fietst Leen naar
het
dorp voor geld en boodschapjes.
Tegen 12en zijn we klaar voor vertrek. Rekening betaald. Abrazos en goede wensen van dochter en oma. Poes Princess krijgt een extra portie brokjes. De bakjes laten we staan. Gister zat er ineens rijst in, van onze Franse buren, vermoeden we.
Na volledige sani kunnen we! Boven op de oprit een noodstop. Er zit een hop(je) op de weg. In 1e instantie hupt ie een stukje opzij. Hij blijkt toch te kunnen vliegen.
Een kort stukje. Er staat niemand voor de slagboom, maar wonder boven wonder staat het taxhokje open. We trekken een ticket. De slagboom gaat omhoog . In ieder geval binnen. Een overvriendelijke jongeman komt aanrennen. Na invullen van een heleboel gegevens betalen we € 0,50 taks pp. Dagtarief later afrekenen bij vertrek. De CP is misschien halfvol. Sinds het hier betaald is, en wrschlk ook vanwege de vele slechte reviews, is het niet meer vechten om een plekje.
Wij staan vrij achteraan rechts tegen het duinbosje aan. Het is er heerlijk rustig. We horen alleen vogeltjes. So far so goed.
Straks ga ik naar Altura wandelen. Het begint net te regenen. Het deert me niet. Windparaplu op en gaan!
Het duin over en strand op. Het tij is nog te hoog. Ploeteren door het zand en wind tegen. Niet prettig. Volgende overgang terug en over het vlonderpad.
Voordeel van de regen: Geen fietsers of andere wandelaars. Wel héél veel musjes en driftig rondvliegende kolibrievlinders. Het lijkt dat ze getriggerd zijn door de nattigheid. Eerder zag ik al 2 konijntjes met leuke witte wipstaartjes. Ondanks het rotweer geniet ik.
In Altura heb ik afspraak met Ria bij Broadway. Wat een mazzel. Terwijl wij theeleuten hoost het een poosje behoorlijk.
Tegen 3en wordt het droog: Mijn rugzak wordt gevuld met Portugees lekkers: een gerechtje van Carlos met doperwtjes ( ervilhas), daarbij tangeras, een citrussoort tussen sinaasappel en mandarijn in, met héél veel pitjes en een reuzentomaat uit de tuin van Ria’s buren. Terwijl ik over het strand terugloop doet het zonnetje zijn best door te komen. Het leven is goed!
Strandparking Praia de Manta Rota € 10, Algarve.
Woensdag 30 oktober 2024. Strand en boodschapjes in Manta Rota.
De hele nacht heeft t geregend. Tegen 10en wordt het droog en komt iedereen uit zijn holletje. Wij ook.
Leen gaat op de fiets naar de plaatselijke Algartalhos en ik loop het strand op. Weer zie ik konijntjes onder de duinbegroeiing wegschieten.
Het is heerlijk op het strand. Flinke golven onder imposante wolkenpartijen.
Zou ik vandaag een saudadeschelp vinden? Zo’n schelp moet me al lopend opvallen en staat voor mij symbool voor terugkeer.
ik vind verscheidene mooie schelpen, die in mijn zak verdwijnen en ook bijzondere vondsten, die beter op het strand blijven liggen.
De lucht laat meer blauw zien, af en toe een glimp van de zon.
De fortaleza Cacela Velha komt steeds dichterbij.
Ik loop helemaal tot het eind, de lagune gerond.
Cacela Velha ongenaakbaar aan de overkant. Niet te bereiken.
Terug een stukje langs de lagune, maar dat is zo ploeteren door het rulle zand, dat ik toch maar weer aan de zeekant terugloop. Ook hier wat hoger, want het is opkomend tij.
Het laatste stuk, duik ik het duin in tot ik op een open vlakte kom en daarachter de 1e campers zie verschijnen. Het rulle zand maakt het een medium zware wandeling van iets meer dan een uur.
Leen komt ook net aan gefietst. Allebei uitgewaaid.
Wb de saudadeschelp heb ik nog geen keuze gemaakt. Er is nog tijd.
In de namiddag komt Ria langsgefietst. Gezellig! Ondanks dat het zonnetje schijnt zitten we toch binnen. Het voelt net iets te fris. Dat merk je op dit tijdstip in wintertijd.
ASA Praia de Manta Rota.
Donderdag 31 oktober 2024. Carlos kookt Cozina Portuguesa en overstroming op de CP.
Sinds gisteravond meest regen. De depressie die in Spanje zo dramatisch heeft huisgehouden komt op ons af.
We hebben een lunchafspraak met Ria en Carlos. Carlos heeft de traditionele stoofpot voor ons bereid. In verband met de regen haalt Ria iedereen op.
Ik mag meteen in de pan kijken.
Carlos schept grote borden op. Gelukkig voor mij met flink groente. Ik ben niet zo’n vleeseter. Ria ook niet. De mannen ontfermen zich over het teveel aan vlees. Ik maak voor Leen de bruine boontjes soldaat. De groente: traditioneel kool, wortel en knolraap, wordt samen met het vlees gestoofd, wat de lekkere smaak geeft. Evt een stukje brood erbij. Een simpel zeer smakelijk, koolhydraatarm, gerecht.
Na sobremesa en thoffie met Portugese cake brengen Ria en Leen Carlos naar zijn huisje in Vila Real, terwijl ik besluit terug te lopen.
Regenjas, cape en windparaplu! Zo moet t lukken. Haha, nauwelijks onderweg en t wordt droog!
Voordat ik de vlonders op kan in Altura staat de straat behoorlijk onder water.
Het houten pad door de duinen is weer totaal verlaten. Wel neemt een konijntje van rechts zijn voorrang.
Bij Praia da Lota loop ik toch even naar t strand. Fikse golven komen aanrollen.
Bij het naderen van de CP weet ik niet, wat ik zie. Vooraan staat alles blank. Alle campers weg daar. Behalve ‘Ons Libby! Die staat in zo’n 10 cm water.
Leen is er nog niet. Ria en hij gingen onderweg nog Lidlen. Schoenen en sokken uit. Met blote voetjes tot de deur waden.
Ik moet mijn bullen nog ophalen. Tegen evt scherpe steentjes met zwemschoentjes aan. Inmiddels is Leen er ook.
We verhuizen naar een droge plek, meer achteraan. Die zijn er genoeg. Er lijkt een grote uittocht te hebben plaatsgevonden, terwijl wij weg waren.
Zo kom je een natte dag wel door. Morgen wordt nog veel meer regen verwacht, maar ook daarvoor hebben we dankzij Ria al leuke plannetjes.
ASA Praia da Manta Rota € 10. Manta Rota (Vila Real de Santo Antonio).
Vrijdag 1 november 2024. Naar Plaza Tavira en toch nog droge strandwandeling.
Regen, regen, steeds maar door. Vannacht ook met onweer. Gelukkig niks dramatisch. Ria pikt ons op bij het plein. De plu hard nodig om er te komen. Bij Tavira Plaza, het grote overdekte winkelcentrum kunnen we zo de parkeergarage in en dus droog binnen.
We winkelen een uurtje en verzamelen dan op de Foodplaza. Net op tijd om vooraan terecht te kunnen bij Black Angus. We worden weer rijkelijk bediend van het overvloedige buffet. Kleine schepjes kennen ze hier niet.
Daarna struinen Ria en ik nog een uurtje rond en keren bepakt en bezakt met allerlei leuks en nuttigs terug naar het eetplein, waar Leen ons opwacht bij het Brasilia Café voor thoffie. We horen van Leen, dat het al een hele poos droog is. We zien zelfs blauwe stroken en een voorzichtig zonnetje. Kijk! Dat is ook Portugal. Het weer valt zo vaak mee.
Ria zet ons weer keurig af. Nog genoeg tijd voor een fijne wandeling. Het strand ligt bezaaid met zeekat (sepia) rugschildjes. Ik verzamel 2 handvol voor de kanariepietjes van Carlos. ’T Schijnt, vanwege de kalk, voor die vogeltjes heel gezond te zijn.
Moe, maar voldaan. Alweer een welbestede (regen)dag.
ASA Praia Manta Rota.
Zaterdag 2 november 2024. Na noodweer vannacht, een stranddag.
Gistermiddag is voor de Algarve code oranje en geel opgeheven. Voor vannacht werd er nog wel wat regen verwacht, maar dat pakte anders uit. Werkelijk een niet eerder meegemaakt onweer: bliksemflitsen, gedonder en geknetter met heftige regen. Het blijft maar duren. Zowat recht boven ons. We liggen veilig in onze kooi van Faraday, maar prettig is het niet. Het verstoort het slaappatroon behoorlijk.
Geen regen meer de komende dagen. De zon schijnt al snel fel aan de meest blauwe lucht. Beetje gammel, doen we rustig aan.
We verhuizen weer terug naar ons ‘ouwe plekje’. Wel met de neus andersom.
Ons Libby’s binnenwerk krijgt weer eens een flinke poets en veegbeurt. Ondertussen haalt Leen de dagelijkse boodschapjes en brengt de geleende spulletjes bij Ria terug.
Het is warempel ineens strandweer. Ik loop een retourtje, zwemschoentjes aan, door het zeewater.
Heerlijk! Na de dagen met minder weer is dit een onverwacht cadeautje.
ASA Praia da Manta Rota.