Zondag 6 oktober 2024. Van Chaves naar Peso da Régua 90 km.
Sinds gisteravond regent het. In de nattigheid rijden we de N2 op. Af en toe een glimp van de ecovia. Vidago door. Om het thermen park in Pedras Salgadas te bezoeken trekt niet met dit weer. Op zoek naar een stempelpost al helemaal niet.
In Vila Pouca de Aguiar maken we een plan de campagne. De N2 route legt ons te vast, vinden we. We laten het hele stempelgedoe en vervolgen voorlopig de N2.
Net even droog kriskras door Vila Real. Zo krijgen we weer een indruk. We waren hier eerder. Eigenlijk hebben we de N2 al grotendeels gereden, alleen niet in één keer. Dat gaat ‘m ook nu niet worden.
Tom zet ons op de N313. Een prachtige witte route boven de Corgo, zijrivier van de Douro. Zo belanden we ineens op de Douro druivenhellingen. We vinden het weer leuk. Dit is genieten!
Hoewel we nu voor de 3e x naar de CP aan de Douro willen, laten we ons toch in de war brengen door zowel de aanwijzingen van Tom als de borden. 2x een rondje rotonde, dan zien we ineens de juiste helling omlaag. Op de officiële CP is het al druk. We rijden door tot beneden. Een plekje met zicht op de porthuizen en Mr Sandeman. Verder van de autobrug is dat ook rustiger.
Tijdens de lunch klaart het op. Ik ga aan de wandel. Ik meen me te herinneren, dat ik de vorige keer aan de overkant langs de Douro heb gewandeld. Helemaal tot Mr Sandeman. Trappen op tot de voetgangersbrug.
Ik kan bij het restaurant steil naar beneden. Langs de Italiaanse tuin van het restaurant. Helaas eindigt het pad bij het water. Terugklimmen dus. De N2 langs is ook niet alles. De brug weer over, richting stad.
Op het station is de trein naar Porto net binnengelopen. Hoog boven de Douro nog wat verder.
Onderlangs de Douro terug. 6 km lekker uitgewaaid. Een uurtje later giet het weer. Wij staan best.
Área para Autocaravanas € 0 (munt voor elektra €3), Peso da Régua, (nog net) Trás-os-Montes.
Maandag 7 oktober 2024. Van Peso da Régua via Lamego naar Sâo Pedro do Sul, 75 km.
Het regende tot gisteravond laat. Volop tijd om ons te verdiepen in mogelijke bestemmingen en info daarbij. Na een levendig avondje, waarbij hangjongeren hun energie kwijt moesten door met hun auto’s naar het havenpleintje te racen en daar met gierende banden, wat rond te spinnen, is het vanochtend een stuk rustiger. Nu verzamelen hangouderen zich daar om wat te kletsen of een loopje met de hond te doen.
Verder over de N2. Het valt ons op wat een hype dat geworden is. In de dorpen geeft felgele bewegwijzering de route aan. Ook passeren we regelmatig groepjes fietsers, zelfs één met speciale N2 fietsshirts.
Slechts 16 prachtige kms brengen ons in Lamego.
In 2007 bezochten we hier de bedevaartsheuvel Santo Estêvão (dos Remedios).
Om er te komen kost ons wat kruim. Eerst slaan we te vroeg af. Via een kasseiendoorgangetje omlaag belanden we weer op het juiste spoor om vervolgens de afslag naar de Parking aan de voet van de Escadaria (trappen) te missen.
Draaien. Achterom het Santuario en om naar de Alameda, het lange park, éénrichting terug weer zowat de hele stad door. Zo zie je nog eens wat!
Wat indrukwekkend, ook in de herhaling. Volgens mijn Noord Portugalgidsje zijn er 600 treden te beklimmen. We tellen het niet na.
De vorige keer klommen mensen ter boetedoening op de knietjes tussen kapot gesmeten eieren (zonde afwerpen?) door omhoog.
Nu komt een groep Amerikaanse en Japanse toeristen omlaag. Ze zijn boven afgezet. Leen krijgt de vraag hoe ver het nog is naar beneden! Tja, times they are changing.
Gregoriaanse zang komt ons tegemoet. Uit een luidspreker weliswaar. Toch mooi!
Een kijkje in de kerk, inmiddels met elektrische kaarsjes.
Terug omlaag zijn mijn knietjes erg blij met de stokjes ondersteuning.
We toetsen de nieuwe bestemming in. Nog tot Castro Daire over de N2.
Tom wil ons een stukje tussen tolpoortjes op de snelweg zetten, maar nee, wij houden vol op de N2, dwars door de stad.
We draaien een Intermarché P op, terwijl het begint te hozen. Minstens een kwartier. We staan best! Voorraad inslaan en verder weer!
Dit is voorlopig ons stukje N2. Viseu en Coimbra hebben we nog niet zo lang geleden herbezocht. Nu is een ander, ook al langer geleden, stadje ingetoetst. Het wordt onderhand wel een nostalgisch reisje. Ach ja dat krijg je bij het ouder worden ;-)
De koers is zuidwest. Op de N228 klimmen we omhoog een totaal verbrand bos in. Wat triest!
Des te groener lijkt het wanneer we er door zijn en afdalen.
Pedro do Sul is een thermenstad, zien we meteen bij het doorkruisen.
Onze eindbestemming aan de Rio Sul ligt zelfs tegenover een thermen complex.
Op het kleine CPtje passen we er nog mooi bij. Er zijn van die plekjes, die voelen meteen goed. Dit is er zo één. Het lijkt een verborgen pareltje, dat de Portugezen goed weten te vinden.
De wandeling naar het thermendorpje doet ons van de ene verbazing in de andere vallen. Prachtige balnearios. Overal stroomt, spuit en borrelt water op.
Nergens voel ik het 69° bronwater. Daarvoor moet je binnen zijn, vertelt de Turismo meninha ons. We vervolgen ons wandelrondje.
Achter het oude Romeinse badhuis om. De deur naar het Balneario Romano Museo staat uitnodigend open. Lijkt ons interessant. Het kost wel € 2 pp. Wat schetst onze verbazing, we moeten niks betalen. Op maandag is het gratis zegt de man aan de receptie lachend. Jullie zien hier op de goede dag. Heel interessant alles. Klein, maar fijn.
Hier stroomt trouwens de Rio Vouga. Of die nu opgaat in de Sul of juist andersom is ons niet helemaal duidelijk.
Er lopen hier meer(bad)toeristen. We horen alleen Portugees, hoewel we ook hier N2 borden zien, idd ook een stempelpost. Een heel prettige verrassing, dit dorpje. De foto’s moeten het maar laten zien.
Área para Autocaravanas € 0, Terras Sâo Pedro do Sul, distrito Viseu, Beira Alta.
Dinsdag 8 oktober 2024. Van Termas da Pedro do Sul naar Aveiro 75 km.
Regelmatig regenbuien. We waren hier graag nog een dagje gebleven om te fietsen/wandelen, maar de voorspellingen zijn zodanig nat dat we toch weer rijden.
We verwachten de scenic N16 te rijden, maar Mr. Tom denkt daar anders over. Naar de tolweg! Precies tussen 2 camera’s. Nog een keer! Ineens dichte mist. Volgende afslag. Nu op de N333. Toch wel slim! Verbijsterend hoeveel bos dit jaar afgebrand is.
Tommetje brengt ons al rammelend, onnavolgbaar tot op de CP.
Helemaal vol! Het lijkt of iemand vertrekkende is. Yes! Even geduld, gebaart de man. 10 minuutjes later kunnen we invoegen. Dat is mazzel hebben, want hoewel er nog een paar vertrekken, komen er meer campers tevergeefs langsrijden, terwijl het nog geen 11 uur is.
Aveiro, het Venetië van Portugal. Bij de oude Ceramicafabriek bereiken we het Canal Central.
De typische rondvaarbootjes, de bontbeschilderde moliceiros werden vroeger gebruikt voor het verzamelen van zeewier. Dat verzamelen hebben we in de jaren 80 zelfs nog gezien met de hulp van 2 ossen. Niet in Aveiro maar vlakbij de landtong Sâo Jacintho. Het vangen en vervoeren van toeristen is waarschijnlijk een stuk lucratiever.
Langs het Canal wandelend passeren we monumentale panden.
Op de Rocio moet de vismarkt zijn. Daar is t helemaal heringericht. Niet zo gek, mijn reisgidsje dateert uit 1985!
Een blokje om ontdekken we echter toch de vismarkt (1904), niet meer in gebruik. Ervoor ligt een moliceiro mooi te wezen.
Leuke drukke straatjes hier.
We steken het kanaal weer over om de kerkenroute te volgen. Aan de Praça da República vinden we het theater, het 18e eeuwse Paços do Comcelho en de Igreja da Misericórdia.
Voor een Eurootje (betalen met bankpas kan) mag ik er een kijkje nemen. Klein maar fijn.
De 15e eeuwse Sé (kathedraal) is zo te zien grondig opgeschoond, nu wordt de lay-out out opgeknapt.
Door een steegje kunnen we via een zijdeur binnen. Daar staat het grote altaar in de steigers. 3vrouw/man sterk werken aan de renovatie. Wordt vast schitterend.
De musea slaan we vandaag over. Zigzag zoeken we onze weg terug naar de camper. Mooi voor de volgende buitjes binnen.
Área para Caravanas (Parque 5) € 0, Aveiro, Baixa Vouga.
Woensdag 9 oktober 2024. Van Aveiro naar Leiria 125 km, plus 18 km naar Fátima.
Net plan A geskipt: naar Luso, mineraalwaterstad met exotisch bomenpark Bucaço, moeten we nu ook af van plan b: hier vlakbij naar een leuke CP (Praia do Vagos) om paar dagen langs de kust te fietsen. Het waait en regent er simpelweg te hard voor. Orkaan Kirk, hoewel in zijn nadagen, is de boosdoener.
Overal blijft het nat en winderig, toch lijkt hoe zuidelijker hoe beter. Daar gokken we op.
Na een helse nacht met stortbuien en hevige windvlagen, Ons Libby werd zowat van de bandjes gerukt en wij erbij, rijden we dus zuid.
Binnendoor naar de IC2. Hier zien we veel pelgrims op weg naar Fátima. 13 mei 1917 verscheen Maria aan het herdersmeisje Fátima. Dat ging 5 maanden zo door: elke 13e van de maand tot en met oktober. Dat maakt dit weekend samen met 12/13 mei de belangrijkste dagen voor de gelovigen. In de avond van 12/13 start een processie vanaf de herdenkingsplaats (daar stond vroeger de verschijningsboom). De boom zelf is in de jaren daarop door gelovige pelgrims tak voor tak meegenomen.
Wij karren dubbelbaans langs Coimbra. Thoffie bij Pombal.
De CP van Leiria is vrij nieuw. Een nette plaats, maar ver van de stad.
Het regent nog steeds. We vinden er niks aan. Wat nu? Terug naar de kust? De CP van Foz do Arelho is een al vaker bezochte favoriet van ons. Leuk fietsen daar naar o.a. Nazaré en Caldas da Rainha.
Nee, dichtbij ligt Fátima. Ook leuk om weer eens te doen. Zo zijn we ineens op Camperbedevaart en kunnen alle andere plannetjes de kast in.
Heel veel campers op zowat alle Parkings. Er zijn er nogal wat. Wij hebben uitzicht op de kerktoren. Eén uur. Het Marialied klingelt. Even later horen we mannenstemmen zingen. Dat komt uit de buitenluidsprekers .
Het is droog, de zon schijnt zelfs even. Dit moet zo zijn. We blijven!
Na de lunch wandelen we het immense terrein op. Gaan mee in de kerk, laten de sfeer op ons inwerken. Buiten in een zijnis draagt een donkere non een mis voor. Omgekeerde missie.
Voor mij nog een extra ommetje langs de souvenirwinkeltjes. Meer wandelplezier, bijvoorbeeld naar de huisjes waar Fátima en haar familie woonde (2,5 km) zit er niet in. Even later giet het weer.
P nr 6, Santuario Fátima € 0, Santarém, Ribatejo.
Donderdag
10 oktober 2024. Van Fátima via Almireim
(Santarém) naar Alcácer do Sal, 185 km.
De klok slaat 7 keer. Daarna uitgebreid het Marialied. Even later. Weer 7 slagen. Dan 3x3 zware slagen. Nog wat later, zeker 20x gebeier, gevolgd door 3 zware slagen. Plus ieder kwartier het Marialied en om 8 uur de volle slagen gevolgd door het Marialied. De dag op de Santario bij Fátima is begonnen. Behalve de uren is het voor mij geheimtaal. Wie katholiek is opgevoed zegt het waarschijnlijk meer.
Gisteravond werden we vanuit de camper getrakteerd op de verlichte toren van de kerk. Om het wat beter op de foto te zetten loop ik buiten wat dichterbij en ga onderuit op een modderig stukje trottoir. Ik breek mijn val met mijn linkerhand waarin mijn telefoon. Het lijkt niet al te erg; pijnlijke schouder, pols en dij. Het telefoonscherm heeft een scheurtje en een klein oneffenheidje blijkt later. Afijn een heel bijzondere overnachting, samen met zeker nog honderd andere campers, ruim verspreid over de meerdere parkings.
We vertrekken onder een stralend zonnetje. Binnendoor tot de N3 naar Santarém. We rijden mist binnen. Niet prettig.
Voor Santarém neemt Tom een afkorting oost Santarém binnen. Een smalle zigzag, lukt allemaal net, door oud Santarém en de Taag over.
Vanwege de sani is Almeirim ingetoetst. De coördinaten brengen ons door allerlei smalle straatjes, eindigend in zo’n straatje, waar 4 gewone auto’s mogen staan. Dit is beslist niet de Parque para Autocaravanas.
Die vinden we anderhalve km verder makkelijk met de coördinaten van P4night. Campercontact: shame on you!
Na de thoffie op naar ons eigenlijke doel, een dikke 100 km verder ten zuiden van Lissabon. De N114 tot Coruche. Steeds tegemoetkomende pelgrims. Tis nog doorlopen vanaf hier om zaterdagavond met de processie mee te kunnen.
Coruche, hoofdstad vd kurk. Een stuk of 6 smalle bruggen over de Rio Sorraia achter elkaar. Het verkeer mag om de beurt.
Via Canha een witte eenzame doorsteek naar de N 10. Kurkeiken parasoldennen en koeien.
Door Pegôes. Lekkere wijn. Bij de Aldi in Nl te koop.
Laatste stuk IC1. Ook weer rammelen. De wegen zijn regelmatig vreselijk slecht, gaten, ongelijk opgelapte delen etc.
Na de afslag eerst tanken bij de Intermarché. Dan het witte stadje rond om te eindigen op een gewone parking bij het parkje langs de rivier. Zonder voorzieningen (wel toiletten en fitness apparatuur), daarom hebben we onderweg gesanied. Het uitzicht maakt alles goed. Bijna 20 jaar geleden stonden we hier voor t eerst op de camping en waren totaal verrast.
De tourist info is net over de ijzeren brug. Terwijl Leen een plattegrondje krijgt, passeer ik de zoutscheppers op de rotonde en een bootje met garnalenpelsters.
We moeten helemaal omhoog naar het kasteel, de archeologische site en Romeinse crypte heeft de turismo dame gezegd. Dus klimmen we al puffend omhoog. Langs gesloten kerken én met mooie doorkijkjes.
De opgravingen zitten achter gaas.
De crypte en meer in het archeologisch museumpje. Altijd leuk om door te lopen. Aan de prijs is geen buil te vallen € 1,70 pp.
Slinger slanger met trappetjes omlaag.
We komen precies bij de voetgangersbrug uit. Tegenover het Praça Pedro Nunes, met o.a. het stadhuis.
Terug door het groen langs de rivier. Mooi ommetje bij heerlijk weer. We moeten er nu van genieten want de volgende depressie komt er al aan en gaat Portugal de komende dagen beheersen.
Parque Rio Sado €
0,
Alcácer do Sal,
Sébutal,
Alentejo Litoral.
Vrijdag 11 oktober 2024. Van Alcácer do Sal naar Castro Verde, Alentejo.
Ook gisteravond keken we op een mooi verlichte kerk. Deze keer aan de overzijde van de zoute Rio Sado.
Aan de andere kant van de P een rijstveld. Met 6 campers overnacht. Op onze telefoon verscheen een Portugees weer alert. Zware rukwinden en overvloedige regen worden vandaag verwacht in deze regio. Zelfs met kans op overstroming. We wijzigen nogmaals ons plan. Ook nu niet naar de westkust om een paar dagen te fietsen, maar zuid het binnenland in. Het is niet anders deze reis. Het weer bepaalt!
Vannacht al regen gehad in Alcácer do Sal. Verder over de IC1. Rammelen en hotsebotsen . De zon laat zich regelmatig zien. Weinig wind.
Grândola is beroemd geworden om het kippenvellied Grândola Vila Morena (donkere stad) van José ‘Zeca' Alfonso, dat is gebruikt als start en symbool voor de Anjerrevolutie, 50 jaar geleden.
Een witte landelijke binnendoor brengt ons tussen vers geschilde kurkeiken en velden vol pas geplante olijfboompjes naar Aljustrel
Aljustrel is er trots op, dat het Vila Mineira, mijnstad, is.
We rijden weer N2.
Ondanks, dat we vorige week nog tegen elkaar zeiden: Dit jaar gaan we eens níet naar Castro Verde, staan we toch weer op de Campismo. Er is volop ruimte. We zetten ons op hetzelfde plekje als 2 jaar geleden. Met voortuintje.
De zon schijnt regelmatig, de temperatuur 23°. Het waait, maar niet onstuimig. Regen wordt pas vanmiddag verwacht. Zoals altijd: Hier houden we het wel een paar dagen uit. Lekker bijkomen.
Voor de lunch lopen we even naar de Intermarché vlakbij. We weten hier verschillende leuke eetcafeetjes, maar dat moet wachten. Vandaag is het weer hoognodig kliekjesdag!
Rond 2en komen er een paar fikse buitjes over. Het deert ons niet. We genieten van alle voorzieningen, zoals elektra, ongebreideld wifi en heerlijk warme douches. Deze zaken zijn op camperplaatsen of gewone parkings toch minder of niet aanwezig.
Campismo Municipal Castro Verde, (prijs is nog verrassing), distrito de Beja, região Baixo do Alentejo.
Zaterdag 12 oktober 2024. Castro Verde. Rondwandeling 6 km.
Gisteravond hadden we
een luidruchtige indringer. Eerst dachten we dat
het uit de tv kwam, toen dat het één
of ander alarm was. Buiten of binnen? Steeds even, dan stop en
wat later weer. Alles afgezocht. Kastjes open, kiertjes met de
vliegenmepper uitgeveegd. Het geluid lijkt zich wat te
verplaatsen in de buurt vd kleerkast/keukenblok. Iedere keer
weer dat afschuwelijk gesnerp! Leen schroeft de afzuigkap uit
elkaar. Niks! Dan ineens met de zaklamp ziet ie m. Op een
kastrandje. Toch een krekel! Buiten gezet op hoop van zegen!
Niet meer gehoord
Gisteravond begon het te regenen, Vannacht flinke stortbuien met wat onweer. In de ochtend klaart het steeds meer op. Het wordt zelfs warm tijdens de stadswandeling.
In het centrum is het al een gezellige drukte. Motoristas verzamelen zich op de Praça da Republica.
De Posto de Turismo zit wat verstopt achter de Igreja de Nossa Senhora dos Remédios.
Terwijl Leen op een bankje wacht loop ik door het mooie parkje met azulejosbankjes en met bijzondere gebouwen aan beide kanten tot de prachtige, vol azulejos, Basílica Real.
Er zit een gezelschap in feestkleding op de bankjes, terwijl de priester ervoor ongeduldig heen en weer banjert, wachtend op het bruidspaar.
Ook het bijzondere bouwwerk, 1e betonnen huis in Portugal passeren we.
Zo het centrum door tot voorbij de Praça da Feira, waar nu behalve de nieuwe grote Intermarché ook een Lidl gebouwd is. Met speciale 24 uur camperplaatsen en sani. We laden onze rugzakjes vol.
Terug over de Largo da Feira met de mooi gerestaureerde moinho (molen).
Er staan al wat kermiswagens. Sinds 1620 wordt het 3e weekend van oktober de Feira de Castro gehouden. Niet alleen kermis maar ook veel traditionele evenementen, dansen, regionale producten etc. Ook de Canto Alentejo, de traditionele zang is heel belangrijk. Helaas waren wij hier altijd net voor of na de feesten, maar van de Canto hebben we wel al eens wat gezien en gehoord. Zeker heen gaan wanneer t uitkomt.
Nog een tip voor wie Castro Verde bezoekt: het Museu da Lucerna. Dit is het Romeinse lampjes museum. Heel apart. Wij hebben het deze keer overgeslagen maar het is echt de moeite waard, zo’n hele collectie bij elkaar.
Al met al zijn we hartstikke blij met onze move hierheen. Gister was het noordelijker slecht weer, vandaag lijkt de (Oost) Algarve de klos.
Parque de Campismo Castro Verde.